*La patata

La patata fué uno de los principales productos cultivados antiguamente en Xares, posiblemente el más importante junto con el pan, ya que era un alimento básico para la alimentación de sus habitantes, junto con la carne de cerdo y el centeno, sirviendo también para la alimentación del ganado y de hecho aún sus habitantes siguen cultivándola hoy en día aunque en pequeñas cantidades.Para esta labor, no intervenía todo el pueblo, como en la malla o en la siega, la patata se siembra, riega, sulfata y arranca individualmente por cada familia en su terreno particular, si bien las cantidades que se sembraban antiguamente eran grandes ya que debían abastecer durante todo el año a la familia y al ganado, por lo que se sembraba alternandola con el centeno en estas mismas tierras.Su siembra se efectúa en Abril o Mayo, preparando el terreno con el arado si el terreno es extenso o con la azada, si la cantidad es pequeña, echando posteriormente mineral para que crezcan bien.Para plantar la patata se siembran los tubérculos que son los que hacen de "semilla" , debiendo haber pasado un tiempo expuestos a luz indirecta para que se pongan verdes y los tallos no se desprendan con facilidad, depositándolos en la tierra en surcos poco profundos y cerca del fertilizante, ya que emiten pocas raíces. Las condiciones de cultivo varían de una variedad a otra, pero por lo general prefiere suelos ricos en humus, sueltos y arenosos. La temperatura adecuada oscila entre los 10 y 25 grados, puesto que no soporta temperaturas inferiores a los 0 grados. Las patatas de la simiente si son pequeñas se echan enteras pero si son grandes se cortan en dos pedazos, después se allanan los surcos y se sulfatan si tienen bichos, para finalmente recogerla en Agosto o Septiembre, almacenándolas debidamente para que mantengan sus propiedades alimentarias en buen estado, por lo que las principales condiciones que se tienen que tener en cuenta a la hora de conservar las patatas son no amontonarlas demasiado para evitar que germinen, no amontonarlas en montones de más de 50 cms., mantenerlas dentro de una temperatura fresca, proporcionándoles una buena ventilación y evitar que estén en un lugar completamente oscuro, hecho que las haría germinar, o que les de la luz. Lo mejor es proporcionarles una luz de penumbra, debiendo retirarse aquellas que se encuentren en mal estado para evitar que estropeen el resto. La patata es el tubérculo subterráneo de una planta herbácea "La patatera" de la misma familia que el tabaco, las solanáceas (Solanum tuberosum), que se emplea principalmente para su consumo, pero también para obtener almidón, harina, alcoholes, jarabes, dextrinas y otros productos.Muchas de las propiedades alimentarias de este alimento se encuentran en la piel. Siempre que se pueda deberán cocinarse sin quitársela siempre teniendo en cuenta que debe tratarse de patatas de cosecha reciente, también llamadas patatas nuevas. La patata es susceptible a varias enfermedades como el tizón tardío, racha o mildium de la patata, provocado por el hongo Phytophthora infestans, que destruye las hojas y el tubérculo en la última fase de su crecimiento, manifestándose en manchas de un color plateado, el tizón temprano de la patata, provocado por el hongo Alternaria solani, la fusariosis, provocada por el hongo Fusarium oxysporum, que provoca que la piel de la patata, una vez recolectada, se arrugue, la sarna negra, causada por Rhizoctonia solani, la sarna común, causada por Streptomyces scabies, la podredumbre blanda, causada por Erwinia carotovora, la podredumbre acuosa, causada por Phytium ultirnum, la murchera o podredumbre parda, causada por Ralstonia solanacearum y el marchitamiento, causado por el hongo Verticilllium spp y a su vez, la atacan varias especies de insectos y ácaros como el famoso y conocido escarabajo de la patata (Leptinotarsa decemlineata), cuyas larvas y adultos son muy dañinos, la isoca (Diloboderus abderus), las lagartas cortadoras (Agrotis ypsilon y Peridroma saucia), la pulguilla (Epitrix fasciata), el San Antonio verde (Diabrotica speciosa), los pulgones (Myzus persicae y Macroziphum euphorbiae), el trips (Frankliniella schultzei), el gusano alambre (Conoderus spp.),la mosca minadora (Liriomyza huidobrensis), el gorgojo de la patata (Phyrdenus muriceus) y la polilla de la patata (Phthorimaea operculella).
Es originaria de América, concretamente del antiplano de los Andes, al sur de Perú, donde se cultivaba unos 8000 años antes de Cristo en sitios donde no crecía el maíz, que era el principal alimento de los Incas, y de donde fué importada a Europa por los conquistadores españoles, comenzando a consumirse en el siglo XVII, siendo el explorador español Gonzalo Jiménez de Quesada, quien la descubrió en 1537, aunque la planta no está documentada en España hasta 1570.Las primeras patatas, llegaron a España en 1560 de la mano de Pedro Cieza de León, siendo presentadas a Carlos I, que envió algunos ejemplares al papa Julio II como curiosidad botánica y que florecieron en los jardines de Roma durante muchos años antes de ser consideradas comestibles.De España pasó a Portugal, Italia y Francia. A Inglaterra e Irlanda llegó sobre 1586 y a Holanda en 1610. En toda Europa se usó principalmente como planta ornamental de jardines y patios.En lo que respecta al nombre de este tubérculo, lo más lógico es que viniera del idioma “aymara” procedente de las proximidades del lago Titicaca. Sin embargo, la reticencia de los españoles a aceptarla como alimento después de haberla introducido en Europa, hizo que fueran los ingleses “ávidos acaparadores” quienes, por mediación de Sir Walter Raleigh, la bautizaran y presentaran al resto del mundo como “potato” que es un vocablo de origen caribeño. A pesar de ello, cada país europeo la llamó de una forma diferente. En Francia la denominaron pomme de terre (manzana de tierra); en Finlandia, peruna; en Alemania, kartoffel; en Irlanda, murphy; en Italia, tartuffolo y en los Paises Bajos, aardappel.La planta de la patata (la patatera), aunque la mayoría de la gente lo desconoce, es tóxica, ya que contiene solanina, un alcaloide que aparece en todas las partes exteriores de la planta, por lo que su ingestión produce daños gastrointestinales, hepáticos y cardíacos, con lo que solo debe consumirse el tubérculo (la patata).La patata tiene muchas propiedades medicinales y terapéuticas, ya que es muy rica en potasio (Para combatir la presión arterial alta, debido a sus propiedades tanto vasodilatadoras como diuréticas), ayuda en el tratamiento de la depresión y problemas reumáticos, de acidosis, de inflamación de la vejiga urinaria, de inflamación de la próstata y de formación de cálculos, pero también hay que tener en cuenta que elimina agua, por lo que las personas con problemas de hipotensión o afecciones renales deben consumirla moderadamente, al igual que las personas con problemas de obesidad y los diabéticos por su riqueza en hidratos de carbono.Su consumo favorece un sueño apacible y ayuda a calmar los espasmos y calambres ejerciendo una función sedante del organismo, siendo también muy útil para aliviar la tos, cuando esta tiene un origen nervioso. La aplicación de una rodaja cruda sobre los ojos cansados e irritados ayuda a rebajar la inflamación, siendo igualmente interesante este remedio casero para tratar la conjuntivitis o las ojeras, de hecho es muy utilizada por los soldadores cuando la soldadura les irrita los ojos y les ciega.La patata se usa desde tiempos antiquísimos como tratamiento casero para dolencias, ya que es uno de los vegetales que contiene más almidón, un producto con propiedades emolientes, es decir suavizantes de la piel. Esta propiedad hace que la patata o su jugo puedan utilizarse en uso externo para combatir los problemas estomacales, dado que tiene propiedades antiácidas. Para ello lo que se hace es pelar varias patatas y machacarlas, filtrar el zumo con un lienzo y tomar media taza un par de veces al día. El mismo preparado se considera adecuado para combatir los problemas hepáticos. Igualmente, en uso externo, el mismo líquido se puede aplicar en forma de pomada sobre las zonas del cuerpo doloridas para combatir el dolor o rebajar las inflamaciones o para cicatrizar las heridas, siendo interesante en casos de golpes, torceduras, congelaciones, ampollas, moretones, quemaduras, incluidas las quemaduras producidas por el sol o el frío, congelaciones, sabañones, etc. También se puede aplicar las rodajas de patata pelada sobre la parte del cuerpo afectada. Remedios caseros muy habituales en este sentido son la colocación de una rodaja de patata fresca pelada sobre una quemadura solar o de cualquier otro tipo o la aplicación de las mismas sobre los ojos cansados o doloridos para aliviarlos. De igual manera se puede aplicar el mismo tratamiento sobre las articulaciones doloridas afectadas por reumatismo con el objeto de calmar el dolor.La patata es rica en vitamina "C" y tiene también propiedades antiescorbúticas y desintoxicantes, que desaparecen al cocerla, calcio, fósforo, cantidades pequeñas de betacarotenos y como hemos indicado anteriormente hidratos de carbono.Es una planta anual, de tallo erecto, que puede medir hasta 1 m de altura, con hojas compuestas de 7 foliolos de forma lanceolada, con grados variables de pilosidad y flores en forma de estrella, de color blanco rosado o violeta con el centro amarillo,cuyos pétalos están fusionados. La parte que se consume (el tubérculo), es un engrosamiento subterráneo de los tallos que sirve para almacenar sustancias de reserva. Los tubérculos están cubiertos por una exodermis que aparece al romperse la epidermis que va engrosándose con el tiempo. Sobre su superficie existen "ojos", hundimientos para resguardar las yemas vegetativas que originan los tallos, que están dispuestos forma helicoidal, con orificios que permiten la respiración, llamados lenticelas.Aunque depende de la variedad cultivada, el tubérculo se compone básicamente de entre un 70 a un 75 % de agua, de un 16 a un 20 % de fécula en forma de almidón, de un 2 a un 2,5 % de substancias nitrogenadas, un 0,15 % de lípidos y entre un 1 y un 2 % de fibra dietética como la celulosa.A partir de la fermentación de los tubérculos se obtiene una variedad del vodka.La palabra "papa", proviene del término quechua "papa". Del cruce entre "batata" (Ipomoea batatas), palabra originaria de la isla La Española, y "papa" resulta "patata", nombre que, por la similitud de formas, le fue aplicado en un principio por los conquistadores tanto a la "papa" como a la "batata". "Papa" aparece por escrito por primera vez hacia 1540. Por su parte, "patata" se usa en 1606 con el significado de "batata" y sólo a partir del siglo XVIII con el significado de "papa".Se dice que en España y la Nueva España se prefirió usar el nombre patata para evitar ofender a los papas; así en la mayor parte de España se llaman patatas, excepto en las Canarias y el sur de la península, mientras que en el resto de los países hispanoparlantes se le denomina "papa".La patata es un ingrediente indispensable en nuestra gastronomía autóctona.En España, las grandes áreas de cultivo de la patata se establecieron en las zonas que primero recibieron a los barcos que llegaban de América, por ello fueron Andalucía y Galicia primero y el País Vasco, después, las primeras referencias de plantaciones y calidades de patatas.
Alvaro Cunqueiro dice que la patata se extendió en Galicia hacia el año 1750.Los monasterios feudales de la Galicia central obligan a sus colonos a plantar y consumir la patata para superar el hambre entre 1730 y 1735, ya que en esta época los castaños sufrieron una epidemia y se redujo sustancialmente la producción de castañas que eran la base de la alimentación en Galicia en aquella época y aunque eran años de hambre y peste, los labradores fueron muy reacios a usar la patata como alimento ya que se le atribuía como la causante de la peste y otros males y se las conocía como la raíz del diablo.Otra zona donde entra la patata es la provincia de Álava, pero en esta ocasión llega a finales del siglo XVIII desde Irlanda de la mano de Prudencio María Berasategui, miembro de la Real Sociedad Vascongada.Llama curiosamente la atención, que Galicia y Álava, que fueron obligatoriamente pioneras el sembrado masivo de patatas sean actualmente unas áreas donde la producción de patata es superior al de las otras regiones y autonomías españolas. Álava tiene el monopolio en el suministro de la patata de siembra. Galicia tiene la más grande producción de patatas repartida básicamente en tres zonas de cultivo: A Terra Cha, Bergantiños y A Limia. Todavía hoy se sigue produciendo en Bergantiños una de las variedades autóctona de la zona denominada “Fina de Carballo” y es una patata de excelente calidad difícilmente superada por las variedades modernas actuales.Al margen de su historia y de sus propiedades alimenticias, la otra gran cualidad de la patata es la diversidad de formas de preparación que admite tanto como plato único como de acompañamiento de otros ingredientes principales. Pero hay dos formas de prepararlas que destacan de las otras, una presumiblemente anglosajona (Las patatas fritas o “chips”) y otra española (La tortilla). Las patatas fritas se dice que las hizo por primera vez en 1853 un cocinero llamado George Crum en un hotel de Saratoga Springs en el estado de Nueva York, cuando preparaba el plato para un magnate ferroviario llamado Cornelius Vanderbilt, cliente exigente que se quejaba constantemente cuando sus patatas no estaban cortadas lo suficientemente finas y las mandaba de vuelta a la cocina. Después de devolverle el plato en varias ocasiones, el cocinero cortó las patatas en rodajas tan finas que se podían ver al trasluz, les dio una vuelta en aceite hirviendo hasta que se pusieron crujientes y doradas, siendo todo un éxito y convirtiéndose en el plato por excelencia de aquel hotel y más tarde de casi todos los restaurantes y cafeterías del mundo, pero la patata frita como tal, es de origen gallego, concretamente de Mondoñedo donde residía una asturiana llamada Matilde, Ama del párroco de Villapedre a mediados del siglo XVIII. Una noche Matilde cogió un par de patatas que le había llevado su prima asegurándole que cocidas o asadas se podían comer sazonándolas un poco, las partió en rodajas y las echó en una olla con aceite hirviendo, pensando que al cura no le gustarían y se enfadaría, pero al párroco sin embargo le gustaron las patatas fritas y le pidió a su manceba Matilde que a partir de entonces se las pusiera todas las noches en la cena.Poco después acertó a pasar por casa del cura, su amigo y conocido gastrónomo lucense, J. de Candelucus, que regresaba de Francia de asistir al famoso banquete que su colega y amigo Antoine Augustin Parmentier, le había ofrecido al rey Luis XVI y su esposa María Antonieta, con diversos platos confeccionados a base de patatas. Al probar las patatas fritas de Matilde consideró que eran un auténtico manjar y guardó aquel secreto hasta que, años más tarde, se lo comentó a su compañero Parmentier, y aunque este hizo la prueba con mantequilla, el éxito fue tan extraordinario que cambió el método y forma de consumir las patatas.La otra gran preparación de las patatas es en tortilla. Una receta genuinamente española que forma parte de todas las gastronomías comarcales y regionales de España, hasta el punto que hoy internacionalmente se conoce como Tortilla Española. Como decía Pérez Lugín, es uno de los platos más inteligentes de la historia de la cocina mundial. A nadie se le había ocurrido antes el unir sobre una base ligera de grasa (aceite) a las patatas con los huevos. Hoy forman parte de un exquisito maridaje no exento de talento a la hora de hacer la receta.Estamos pues ante la patata, uno de los alimentos más polivalentes de la historia de la cocina mundial.A pataca fué un dos principais produtos cultivados antigamente en Xares, posiblemente o máis importante xunto co pan, xa que era un alimento básico para a alimentación dos seus habitantes, xunto coa carne de porco e o centeo, servindo tamén para a alimentación do gando e de feito aínda os seus habitantes seguen cultivándoa hoxe en día aínda que en pequenas cantidades.Para este labor, non interviña todo o pobo, como na malla ou na sega, a pataca seméntase, rega, sulfata e arrinca individualmente por cada familia no seu terreo particular, se ben as cantidades que se sementaban antigamente eran grandes xa que debían fornecer durante todo o ano á familia e ao gando, polo que se sementaba alternandola co centeo nestas mesmas terras.A súa sementeira efectúase en Abril ou Maio, preparando o terreo co arado se o terreo é extenso ou co sacho, se a cantidade é pequena, botando posteriormente mineral para que medren ben.Para plantar a pataca seméntanse os tubérculos que son os que fan de "semente" , debendo haber pasado un tempo expostos a luz indirecta para que se poñan verdes e os talos non despréndanse con facilidade, depositándoos na terra en sucos pouco profundos e perto do fertilizante, xa que emiten poucas raíces. As condicións de cultivo varían dunha variedade a outra, pero polo xeral prefire solos ricos en humus, soltos e areosos. A temperatura axeitada oscila entre os 10 e 25 graos, posto que non soporta temperaturas inferiores aos 0 graos. As patacas da semente se son pequenas bótanse enteiras pero se son grandes córtanse en dous pedazos, despois se allanan os sucos e se sulfatan se teñen bichos, para finalmente recollela en Agosto ou Setembro, almacenándoas debidamente para que manteñan as súas propiedades alimentarias en bo estado, polo que as principais condicións que tense que ter en conta á hora de conservar as patacas son non amontoalas demasiado para evitar que xermolen, non amontoalas en cheas de máis de 50 cms., mantelas dentro dunha temperatura fresca, proporcionándolles unha boa ventilación e evitar que estean nun lugar completamente escuro, feito que faríaas xermolar, ou que lles do van. O mellor é proporcionarlles un van de penumbra, debendo retirarse aquelas que se atopen en mal estado para evitar que estraguen o resto. A pataca é o tubérculo subterráneo dunha planta herbácea "A patatera" da mesma familia que o tabaco, as solanáceas (Solanum tuberosum), que se emprega principalmente para o seu consumo, pero tamén para obter amidón, fariña, alcohois, xaropes, dextrinas e outros produtos.Moitas das propiedades alimentarias deste alimento atópanse na pel. Sempre que se poida deberán cocinarse sen quitársela sempre tendo en conta que debe tratarse de patacas de colleita recente, tamén chamadas patacas novas. A pataca é susceptible a varias doenzas como o tizón tardío, refacho ou mildium da pataca, provocado polo fungo Phytophthora infestans, que destrúe as follas e o tubérculo na última fase do seu crecemento, manifestándose en manchas dunha cor plateado, o tizón cedo da pataca, provocado polo fungo Alternaria solani, a fusariosis, provocada polo fungo Fusarium oxysporum, que provoca que a pel da pataca, unha vez recolectada, se enrugue, a sarna negra, causada por Rhizoctonia solani, a sarna común, causada por Streptomyces scabies, a podremia branda, causada por Erwinia carotovora, a podremia acuosa, causada por Phytium ultirnum, a murchera ou podremia parda, causada por Ralstonia solanacearum e o marchitamiento, causado polo fungo Verticilllium spp e pola súa vez, atácana varias especies de insectos e ácaros como o famoso e coñecido escaravello da pataca (Leptinotarsa decemlineata), cuxas larvas e adultos son moi daniños, a isoca (Diloboderus abderus), as lagartas cortadoras (Agrotis ypsilon e Peridroma saucia), a pulguilla (Epitrix fasciata), o San Antonio verde (Diabrotica speciosa), os pulgóns (Myzus persicae e Macroziphum euphorbiae), o trips (Frankliniella schultzei), o verme arame (Conoderus spp.),a mosca minadora (Liriomyza huidobrensis), o gorgojo da pataca (Phyrdenus muriceus) e a couza da pataca (Phthorimaea operculella).
É orixinaria de América, concretamente do antiplano de ándelos, ao sur de Perú, onde cultivábase uns 8000 anos antes de Cristo en sitios onde non medraba o millo, que era o principal alimento dos Incas, e de onde fué importada a Europa polos conquistadores españois, comezando a consumirse no século XVII, sendo o explorador español Gonzalo Jiménez de Quesada, quen descubriuna en 1537, aínda que a planta non está documentada en España ata 1570.As primeiras patacas, chegaron a España en 1560 da man de Pedro Cieza de León, sendo presentadas a Carlos I, que enviou algúns exemplares á papa Xullo II como curiosidade botánica e que floreceron nos xardíns de Roma durante moitos anos antes de ser consideradas comestibles.De España pasou a Portugal, Italia e Francia. A Inglaterra e Irlanda chegou sobre 1586 e a Holanda en 1610. En toda Europa usouse principalmente como planta ornamental de xardíns e patios.No que fai ao nome deste tubérculo, o máis lóxico é que viñese do idioma “aymara” procedente das proximidades do lago Titicaca. Sen embargo, a reticencia dos españois a aceptala como alimento despois de habela introducido en Europa, fixo que fosen os ingleses “ávidos acaparadores” quen, por mediación de Sir Walter Raleigh, bautizásena e presentasen ao resto do mundo como “potato” que é un vocábulo de orixe caribeño. A pesar de iso, cada país europeu chamouna dunha forma diferente. En Francia denominárona pomme de terre (mazá de terra); en Finlandia, peruna; en Alemaña, kartoffel; en Irlanda, murphy; en Italia, tartuffolo e nos Países Baixos, aardappel.A planta da pataca (a patatera), aínda que a maioría da xente descoñéceo, é tóxica, xa que contén solanina, un alcaloide que aparece en todas as partes exteriores da planta, polo que seu ingestión produce danos gastrointestinales, hepáticos e cardíacos, co que só debe consumirse o tubérculo (a pataca).A pataca ten moitas propiedades medicinais e terapéuticas, xa que é moi rica en potasio (Para combater a presión arterial alta, debido ás súas propiedades tanto vasodilatadoras como diuréticas), axuda no tratamento da depresión e problemas reumáticos, de acidose, de inflamación da vexiga urinaria, de inflamación da próstata e de formación de cálculos, pero tamén hai que ter en conta que elimina auga, polo que as persoas con problemas de hipotensión ou afeccións renais deben consumila moderadamente, ao igual que as persoas con problemas de obesidade e os diabéticos pola súa riqueza en hidratos de carbono.O seu consumo favorece un sono apracible e axuda a calmar os espasmos e calambres exercendo unha función sedante do organismo, sendo tamén moi útil para aliviar a tose, cando esta ten unha orixe nervioso. A aplicación dun toro crúa sobre os ollos cansos e irritados axuda a rebaixar a inflamación, sendo igualmente interesante este remedio caseiro para tratar a conxuntivites ou as olleiras, de feito é moi utilizada polos soldadores cando a soldadura irrítalles os ollos e cégalles.A pataca úsase desde tempos antiquísimos como tratamento caseiro para doenzas, xa que é un das vexetais que contén máis amidón, un produto con propiedades emolientes, é dicir suavizantes da pel. Esta propiedade fai que a pataca ou seu jugo poidan utilizarse en uso externo para combater os problemas estomacais, xa que ten propiedades antiácidas. Para iso o que se fai é pelar varias patacas e machucalas, filtrar o zume cun lenzo e tomar media cunca un par de veces ao día. O mesmo preparado considérase adecuado para combater os problemas hepáticos. Igualmente, en uso externo, o mesmo líquido pódese aplicar en forma de pomada sobre as zonas do corpo doridas para combater a dor ou rebaixar as inflamacións ou para cicatrizar as feridas, sendo interesante en casos de golpes, torceduras, conxelacións, ampollas, moretones, queimaduras, incluídas as queimaduras producidas polo sol ou o frío, conxelacións, frieiras, etc. Tamén se pode aplicar os toros de pataca pelada sobre a parte do corpo afectada. Remedios caseiros moi habituais neste sentido son a colocación dun toro de pataca fresca pelada sobre unha queimadura solar ou de calquera outro tipo ou a aplicación das mesmas sobre os ollos cansos ou doridos para aliviarlos. De igual maneira pódese aplicar o mesmo tratamento sobre as articulacións doridas afectadas por reumatismo co obxecto de calmar a dor.A pataca é rica en vitamina "C" e ten tamén propiedades antiescorbúticas e desintoxicantes, que desaparecen ao cocela, calcio, fósforo, cantidades pequenas de betacarotenos e como indicamos anteriormente hidratos de carbono.É unha planta anual, de talo erecto, que pode medir ata 1 m de altura, con follas compostas de 7 foliolos de forma lanceolada, con graos variables de pilosidad e flores en forma de estrella, de cor branco rosado ou violeta co centro amarelo,cuxos pétalos están fusionádevos. A parte que se consume (o tubérculo), é un engrosamiento subterráneo dos talos que serve para almacenar substancias de reserva. Os tubérculos están cubertos por unha exodermis que aparece ao romperse a epiderme que vai engrosándose co tempo. Sobre a súa superficie existen "ollos", afundimentos para resgardar as yemas vexetativas que orixinan os talos, que están dispostos forma helicoidal, con orificios que permiten a respiración, chamádevos lenticelas.Aínda que depende da variedade cultivada, o tubérculo componse basicamente de entre un 70 a un 75 % de auga, dun 16 a un 20 % de fécula en forma de amidón, dun 2 a un 2,5 % de substancias nitrogenadas, un 0,15 % de lípidos e entre un 1 e un 2 % de fibra dietética como a celulosa.A partir da fermentación dos tubérculos obtense unha variedade do vodka.A palabra "papa", provén do termo quechua "papa". Do cruzamento entre "batata" (Ipomoea batatas), palabra orixinaria da illa A Española, e "papa" resulta "pataca", nome que, pola similitude de formas, lle foi aplicado nun principio polos conquistadores tanto á "papa" como á "batata". "Papa" aparece por escrito por primeira vez para 1540. Pola súa banda, "pataca" úsase en 1606 co significado de "batata" e só a partir do século XVIII co significado de "papa".Dise que en España e a Nova España preferiuse usar o nome pataca para evitar ofender aos papas; así na maior parte de España chámanse patacas, agás nas Canarias e o sur da península, mentres que no resto dos países hispanoparlantes se denomínalle "papa".A pataca é un ingrediente indispensable na nosa gastronomía autóctona.En España, as grandes áreas de cultivo da pataca establecéronse nas zonas que primeiro recibiron aos barcos que chegaban de América, xa que logo foron Andalucía e Galicia primeiro e o País Vasco, despois, as primeiras referencias de plantacións e calidades de patacas.
Alvaro Cunqueiro di que a pataca se estendeu en Galicia para o ano 1750.Os mosteiros feudais da Galicia central obrigan aos seus colonos a plantar e consumir a pataca para superar o fame entre 1730 e 1735, xa que nesta época os castiñeiros sufriron unha epidemia e reduciuse substancialmente a produción de castañas que eran baséea da alimentación en Galicia naquela época e aínda que eran anos de fame e peste, as labradores foron moi remisos a usar a pataca como alimento xa que se lle atribuía como a causante da peste e outros males e se coñecíaas como a raíz do diaño.Outra zona onde entra a pataca é a provincia de Álava, pero nesta ocasión chega a finais do século XVIII desde Irlanda da man de Prudencio María Berasategui, membro da Real Sociedade Vascongada.Chama curiosamente a atención, que Galicia e Álava, que foron obrigatoriamente pioneras o sementado masivo de patacas sexan actualmente unhas áreas onde a produción de pataca é superior ao das outras rexións e autonomías españolas. Álava ten o monopolio no subministración da pataca de sementeira. Galicia ten a máis grande produción de patacas repartida basicamente en tres zonas de cultivo: A Terra Cha, Bergantiños e A Limia. Aínda hoxe se segue producindo en Bergantiños unha das variedades autóctona da zona denominada “Fina de Carballo” e é unha pataca de excelente calidade dificilmente superada polas variedades modernas actuais.Na marxe da súa historia e das súas propiedades alimenticias, a outra gran calidade da pataca é a diversidade de formas de preparación que admite tanto como prato único como de acompañamento doutros ingredientes principais. Pero hai dous formas de preparalas que salientan das outras, unha presumiblemente anglosaxona (As patacas fritas ou “chips”) e outra española (A tortilla). As patacas fritas dise que fíxoas por primeira vez en 1853 un cociñeiro chamado George Crum nun hotel de Saratoga Springs no estado de Nova York, cando preparaba o prato para un magnate ferroviario chamado Cornelius Vanderbilt, cliente esixente que se quejaba constantemente cando as súas patacas non estaban cortadas o suficientemente finas e mandábaas de volta á cociña. Despois de devolverlle o prato en varias ocasiones, o cociñeiro cortou as patacas en toros tan finas ca se podían ver ao trasluz, deulles unha volta en aceite hirviendo ata que se puxeron crocantes e douradas, sendo todo un éxito e converténdose no prato por excelencia daquel hotel e máis tarde de case todos os restaurantes e cafeterías do mundo, pero a pataca frita como tal, é de orixe galego, concretamente de Mondoñedo onde residía unha asturiana chamada Matilde, Ama do párroco de Villapedre a mediádevos do século XVIII. Unha noite Matilde colleu un par de patacas que leváralle a súa curmá asegurándolle que cocidas ou asadas podíanse comer sazonándolas un pouco, partiunas en toros e botounas nunha olla con aceite hirviendo, pensando que á cura non lle gustarían e se enfadaría, pero ao párroco sen embargo gustáronlle as patacas fritas e pediulle a seu manceba Matilde que a partir de entón se as puxese todas as noites na cea.Pouco despois acertou a pasar por casa da cura, o seu amigo e coñecido gastrónomo lucense, J. de Candelucus, que regresaba de Francia de asistir ao famoso banquete que o seu colega e amigo Antoine Augustin Parmentier, ofrecéralle ao rei Lluís XVI e a súa esposa María Antonieta, con diversos pratos confeccionádevos a base de patacas. Ao probar as patacas fritas de Matilde considerou que eran un auténtico manxar e gardou aquel segredo ata que, anos máis tarde, se comentouno ao seu compañeiro Parmentier, e aínda que este fixo a proba con manteiga, o éxito foi tan extraordinario que cambiou o método e forma de consumir as patacas.A outra gran preparación das patacas é en tortilla. Unha receita xenuinamente española que forma parte de todas as gastronomías comarcais e rexionais de España, ata o punto que hoxe internacionalmente coñécese como Tortilla Española. Como dicía Pérez Lugín, é un dos pratos máis intelixentes da historia da cociña mundial. A ninguén se lle ocorrera antes o unir sobre unha base lixeira de graxa (aceite) ás patacas cos ovos. Hoxe forman parte dun exquisito maridaje non exento de talento á hora de facer a receita.Estamos pois diante da pataca, un dos alimentos máis polivalentes da historia da cociña mundial.
La pomme de terre a été un des principaux produits cultivés anciennement en Xares, probablement le plus important ensemble avec le pain, ou qui était un aliment de base pour l'alimentation de ses habitants, ensemble avec la viande porc et du seigle, en servant aussi pour l'alimentation del bétail et de fait encore ses habitants continuent à la cultiver aujourd'hui en jour bien que dans de petites quantités Pour cette tâche, n'intervienne pas tout le peuple, comme dans la maille ou dans la moisson, la pomme de terre est ensemencée, arrose, sulfate et extrait individuellement par chaque famille dans son terrain particulier, si ou les quantités qui étaient anciennement ensemencées étaient déjà grandes qui devaient approvisionner pendant tout qui était ensemencé en l'alternant avec le seigle dans ces mêmes terres Son ensemencement est effectué en avril ou mai, en préparant le terrain avec la charrue si le terrain est étendu ou avec la houe, si la quantité est petite, en jetant postérieurement minérale pour qu'ils croissent bien Pour planter la pomme de terre ils sont ensemencés les tubercules qui sont ceux qui font de "semence", en devant avoir passé un temps exposés à lumière indirecte pour qu'ils soient mis verts et les tiges ne soient pas détachées avec facilité, en les déposant dans la terre dans des sillons peu profonds et près de l'engrais, puisqu'elles émettent peu de racines. Les conditions de culture varient d'une variété à à une autre, mais généralement préfère des sols riches en humus, monnaies et sablonneuses. La température adéquate oscille entre les 10 et 25 degrés, puisque ne supporte pas de températures inférieures à au 0 des degrés. Les pommes de terre de de ce qui est simiente si elles sont petites sont jetées complètes mais si elles sont grands ils sont coupés dans deux morceaux, on lisse ensuite les sillons et ils sont sulfatés s'ils ont des bestioles, pour la reprendre finalement en août ou septembre, en les stockant dûment pour qu'ils maintiennent leurs propriétés alimentaires en bon état, ce pourquoi les principales conditions qui doivent être prises en considération au moment de conserver les pommes de terre sont de ne pas les accumuler trop pour éviter qu'elles germent, ne pas les accumuler dans des tas de plus de 50 cms., les maintenir dans une température fraîche, en leur fournissant une bonne ventilation et éviter que fait qui les ferait germer soient dans un lieu complètement obscur, ou que Le meilleur c'est de leur fournir une lumière de penumbra, en devant être retiré celles qui se trouvent en mauvais état pour éviter qu'elles abîment le reste. La pomme de terre est le tubercule souterrain d'une plante herbacée "Ce qui est patatera" la même famille que le tabac, les solanacées (Solanum tuberosum), qui est employé principalement pour sa consommation, mais pour obtenir aussi de l'amidon, de la farine, alcools, sirops, dextrinas et autres produits Beaucoup des propriétés alimentaires de cet aliment se trouvent dans la peau. Pourvu qu'il se puisse ils devront être cuisinés sans la luil'être toujours enlevé en en tenant compte du fait que doit aussi s'agir de pommes de terre de récolte récente, des appels pommes de terre nouvelles. La pomme de terre est susceptible à plusieurs maladies comme le tizón tardif, racha ou le mildium de la pomme de terre, provoqué par le champignon Phytophthora infestans, qui détruit les feuilles et le tubercule dans la dernière phase de sa croissance, en se montrant dans des taches d'une couleur argentée, le tizón précoce de la pomme de terre, provoqué par le champignon Alternaria solani, la fusariosis, provoquée par le champignon Fusarium oxysporum, qui provoque que la peau de la pomme de terre, une fois récoltée, la sarna noire, causée par Rhizoctonia se ride, solani, la sarna commune, causée par Streptomyces scabies, la pourriture douce, causée par Erwinia carotovora, la pourriture aqueuse, causée champignon Verticilllium spp et à son tour, est attaqué plusieurs par espèces insectes et acarus comme ce qui est célèbre et connaissance escarabajo de la pomme de terre (Leptinotarsa decemlineata), dont les larves et les adultes sont très nuisibles, l'isoca (Diloboderus abderus), les coupeurs lagartas (Agrotis ypsilon et Peridroma saucia), la pulguilla (Epitrix fasciata), le San Antonio vert (Diabrotica speciosa), les pulgones (Myzus persicae et Macroziphum euphorbiae), le trips (Frankliniella schultzei), le ver fil (Conoderus spp.), la mouche minadora (Liriomyza huidobrensis), le gorgojo de la pomme de terre (Phyrdenus muriceus) et la polilla de la pomme de terre (Phthorimaea).
Elle est originaire de l'Amérique, concrètement de l'antiplan de de eux Marchez, au sud du Pérou, où on cultivait quelque 8000 années avant le Christ dans des emplacements où ne croissait pas le maïs, qui était le principal aliment des Incas, et de d'où on a importé à l'Europe par les conquérants espagnols, en commençant à être consommé dans le siècle XVII, étant l'explorateur espagnol Gonzalo Jiménez de Quesada, celui qui l'a découverte dans 1537, bien que la plante n'est pas documentées en Espagne jusqu'à 1570.Las des premières pommes de terre, sont arrivées à l'Espagne dans 1560 de la main Pedro Cieza de Leon, en étant présenté à Carlos I, qui a envoyé quelques exemplaires au pape juillet II comme curiosité années avant d'être considérées produits alimentaires de l'Espagne il est passé au Portugal, l'Italie et la France. L'Angleterre et à l'Irlande il est arrivé sur 1586 et à la Hollande dans 1610. Dans toute l'Europe il a été utilisé principalement comme plante d'ornement de jardins et des cours En ce qui concerne le nom de ce tubercule, le plus logique est qu'elle vienne de la langue "aymara" des proximités du lac Titicaca. Toutefois, la réticence des Espagnols à l'accepter comme aliment après l'avoir introduite en Europe, a fait que "des accapareurs avides" étaient les Anglais qui, par l'intermédiaire de Sir Walter Raleigh, la baptiseraient et présenteraient au reste du monde comme "potato" qui est un mot d'origine des Caraïbes. Malgré cela, chaque pays européen l'a appelée d'une manière différente. En France ils l'ont appelée pomme de terre (pomme de terre) ; en Finlande, peruna ; en Allemagne, kartoffel ; en Irlande, murphy ; en Italie, tartuffolo et aux Pays-Bas, aardappel. la plante de la pomme de terre (ce qui est patatera), bien que la majorité des gens ne le connaisse pas, est toxique, puisqu'il contient solanina, un alcaloide qui apparaît dans toutes les parties extérieures de la plante, ce pourquoi son ingestion produit des dommages gastro-intestinaux, hépatiques et cardiaques, ce pourquoi on doit seulement consommer le tubercule (la patata). la pomme de terre a beaucoup de propriétés médicinales et thérapeutiques, puisqu'elle est très riche en potassium (Pour combattre la haute pression artérielle, étant donné ses propriétés tant vaso-dilatatrices comme diuréticas), aide dans le traitement de la dépression et problèmes rhumatisants, de des calculs, mais faut aussi tenir compte qu'il élimine de l'eau, ce pourquoi les personnes avec des problèmes hypotension ou affections rénales doivent modérément la consommer, tout comme les personnes avec des problèmes d'obésité et les diabétiques par sa richesse dans des hydrates de carbone Sa consommation favorise un rêve calme et l'aide à calmer les spasmes et les crampons en exerçant une fonction sédative de l'organisme, étant aussi très utile pour alléger la toux, quand celle-ci aura une origine nerveuse. L'application d'une rondelle brute sur les yeux fatigués et irrités aide à réduire l'inflammation, étant également intéressant ce remède fait à la maison pour traiter la conjuntivitis ou la cerne, de fait est très utilisée par les soudeurs quand la soudure les irritera les yeux et elle les aveugle la pomme de terre il est utilisé depuis des temps nous avons antiquisimos comme traitement fait à la maison pour indispositions, puisqu'il est un des végétaux que contient davantage d'amidon, un produit avec des propriétés émollientes, c'est-à-dire suavizantes de la peau. Cette propriété fait que la pomme de terre ou son jus puissent être utilisés en utilisation externe pour combattre les problèmes stomacaux, puisqu'il a des propriétés antiacides. Pour cela ce qui est fait est de peler plusieurs pommes de terre et les écraser, filtrer le jus avec une toile et prendre moyenne il effiloche une paire de fois à jour. La même préparation est considérée adéquate pour combattre les problèmes hépatiques. Également, en utilisation externe, le même liquide peut être appliqué sous forme de pommade sur les zones du corps endolories pour combattre la douleur ou réduire les inflammations ou pour cicatrizar les blessures, étant intéressant dans des cas de coups, torsions, congélations, ampoules, moretones, quemaduras, y compris ce qui est quemaduras produites par le soleil ou le froid, congélations, sabañones, etc. on peut Aussi appliquer les rondelles de pomme de terre pelée sur la partie du corps touchée. Des remèdes faits à la maison très habituels en ce sens sont la mise en place d'une rondelle de pomme de terre fraîche pelée sur une quemadura solaire ou de tout autre type ou l'application de de ces dernières sur les yeux fatigués ou endoloris pour les alléger. De manière égale on peut appliquer le même traitement sur les articulations endolories touchées par reumatismo dans le but de calmer la douleur la pomme de terre est riche en vitamine "C" et a aussi des propriétés antiescorbúticas et desintoxicantes, qui disparaissent en cuisant la, calcium, phosphore, petites quantités de betacarotenos et comme nous avons précédemmentprécédentement indiqué des hydrates de carbone c'Est une plante annuelle, de tige turgide, qui peut mesurer jusqu'à 1 m de hauteur, avec des feuilles composées de 7 foliolos de manière lanceolada, avec des degrés variables pilosité et fleurs sous forme d'étoile, couleur blanche attrayante ou violette avec le centre jaune, dont les pétales sont fondus. La partie qui est consommée (le tubercule), c'est un grossissement souterrain des tiges qu'il sert à stocker des substances de réserve. Les tubercules sont couverts par une exodermis qui apparaît en se cassant l'epidermis qui est élargie avec le temps. Sur leur surface il existe des "yeux", effondrements pour protéger les laits de poule végétatifs qui sont à l'origine des tiges, qui sont disposées manière hélicoïdale, avec des orifices qui permettent la respiration, appelés lenticelas. Bien qu'il dépende de la variété cultivée, le tubercule est principalement composé parmi un 70 à à 75% d'eau, de d'un 16 à à 20% de fécule sous forme d'amidon, de des 2 à à 2.5% de substances azotées, 0.15% de lipides et entre 1 et 2% de fibre diététique comme la cellulose À partir de la fermentation des tubercules on obtient une variété de la vodka le mot "pape", provient du terme quechua " Du croisement entre "batata" (Ipomoea batatas), mot originaire de l'île l'Espagnol, et "pape" résulte "pomme de terre", nom que, par la similitude de manières, l'a été appliqué en principe par les conquérants tant au "pape" comme à à celle "batata". "Pape" apparaît par écrit pour la première fois vers 1540. Pour sa part, "pomme de terre" est utilisée dans 1606 avec la signification de "batata" et seulement à partir du siècle XVIII avec la signification "de papa". on dit qu'en Espagne et la Nouvelle Espagne on a préféré utiliser le nom pomme de terre pour éviter d'offenser aux papes ; ainsi dans la plupart de l'Espagne on appelle des pommes de terre, excepté dans les Iles Canaries et le sud de la péninsule, tandis que dans le reste des pays de langue espagnole on lui appelle "papa". la pomme de terre est un ingrédient indispensable dans notre gastronomie autochtone en Espagne, les grands secteurs de culture de la pomme de terre ont été établis dans les zones qu'ils ont d'abord reçues aux bateaux qui arrivaient de l'Amérique, pour cela le Pays Basque ont été d'abord, ensuite, Andalousie et la Galice et les premières références de plantations et les qualités de pommes de terre.
Alvaro Cunqueiro dit que la pomme de terre a été étendue en Galice vers l'année 1750.Los monastères féodaux de la Galice centrale obligent à ses colons à planter et à consommer la pomme de terre pour dépasser la faim entre 1730 et 1735, puisqu'à cette époque les marronniers ont souffert une épidémie et on a substantiellement réduit la production de châtaignes qui étaient la base de l'alimentation en Galice à cette époque et bien qu'elles étaient des années faim et peste, les agriculteurs ont été très réticents à utiliser la pomme de terre comme connaissait aliment puisque lui on attribuait comme le responsable de la peste et d'autres maux et se comme la racine du diable Autre par zone où entre la pomme de terre est la province mais à cette occasion il arrive à la fin du siècle XVIII depuis l'Irlande de la main de Prudencio María Berasategui, membre de la Société Réelle Vascongada. attire curieusement l'attention, que la Galice et Alava, qu'ont obligatoirement été pionnières le semis massif de pommes de terre sont actuellement des secteurs où la production de pomme de terre est supérieure à à celui des autres régions et des autonomies espagnoles. Alava a le monopole dans l'approvisionnement de la pomme de terre d'ensemencement. La Galice a la plus grande production de pommes de terre distribuée principalement dans trois zones de culture : À Terra Cha, Bergantiños et A Limia. On encore aujourd'hui à produire en Bergantiños une des variétés autochtone de la zone appelée "Fine de Carballo" et c'est une pomme de terre de qualité excellente difficilement dépassée par les variétés modernes actuelles En marge de son histoire et de ses propriétés alimentaires, l'autre grande qualité de la pomme de terre est la diversité de formes de préparation qui admet tant comme plaque unique comme d'accompagnement d'autres ingrédients principaux. Mais il y a deux façons de les préparer celles qui soulignent des autres, un probablement angloes-saxon (les pommes de terre fritas ou "chips") et autre Espagnol (la tortilla). Les pommes de terre fritas on dit qu'elles a fait pour la première fois dans des 1853 cuisiniers appelés George Crum dans un hôtel de Saratoga Springs dans l'état de New York, quand il préparait la plaque pour un magnat ferroviaire appelé Cornelius Vanderbilt, par client exigeant qui se plaignait constantement quand ses pommes de terre n'étaient pas coupées suffisamment fines et il les envoyait de retour à la cuisine. Après lui avoir restitué la plaque à plusieurs reprises, le cuisinier a coupé les pommes de terre dans des rondelles tellement fines qu'ils pouvaient être vus au trasluz, il leur a donné un retour en huile en bouillant jusqu'à ce qu'on ait mis craquantes et des dorades, étant tout un succès et en se transformant la plaque par excellence de cet hôtel et plus tard que presque tous les restaurants et cafétérias du monde, mais la pomme de terre frita comme tel, est d'origine galicienne, concrètement de Mondoñedo où résidait un appel asturien Matilde, Maîtresse du párroco de Villapedre vers le milieu du siècle XVIII. Une nuit Matilde a pris une paire de pommes de terre qui l'avait porté sa prime en lui assurant que cuites ou asadas on pouvait manger les un peu, il les a divisées dans des rondelles et il les a jetées dans une marmite avec huile en bouillant, en pensant qu'au prêtre ils n'aimerait pas et il serait contrarié, mais au párroco a aimé toutefois les pommes de terre fritas et il a demandé à son Matilde manceba qu'à partir d'alors se les mette toutes les par nuits dans le dîner Peu ensuite a trouvé passer par maison du prêtre, son ami et connaissance gastronome lucense, J de Candelucus, que retournait de la France d'assister au banquet célèbre qui son collègue et amical Antoine Augustin Parmentier, et son conjoint María Antonieta, avec diverses plaques confectionnées à base de pommes de terre. En prouvant les pommes de terre fritas de Matilde il a considéré qu'ils étaient un manjar authentique et a gardé ce secret jusqu'à ce que, années plus tard, il le lui ait commenté à son compagnon Parmentier, et bien que ce il ait fait l'essai avec beurre, le succès a été tellement extraordinaire qu'a changé la méthode et la façon de consommer les pommes de terre L'autre grande préparation des pommes de terre est en tortilla. Une préscription véritablement espagnole qui fait partie de toutes les gastronomies régionales et régionales de l'Espagne, jusqu'au point qui est connu aujourd'hui internationalement comme Tortilla espagnole. Comme il disait Pérez Lugín, il est une des plaques les plus intelligentes que l'histoire de la cuisine mondiale. À à personne cela s'était produit avant unir sur une base légère de matière grasse (huile) aux pommes de terre avec les oeufs. Ils font partie aujourd'hui d'un maridaje exquis non exempt de talent au moment de faire la préscription nous Sommes donc devant la pomme de terre, un des aliments les plus polyvalents que l'histoire de la cuisine mondiale.
The potato fué one of main products cultivated formerly in the Xares, possibly most important together with the bread, either that was a basic food for the feeding of its inhabitants, together with the meat of pig and the rye, also serving for the feeding del gained and as fact still its inhabitants continues cultivating it in day today although in small cantidades.Para this work, did not take part all the town, as in the mesh or the harvest, the potato sowing, waters, sulphates individually and starts by each family in its particular land, if or the amounts who seeded themselves formerly were great or that had to supply during everything the year to the family and the cattle, reason why was seeded alternating it with the rye in these same tierras.Su sowing takes place in April or May, preparing the land with the plow if the land is extensive or with the hoe, if the amount is small, throwing later mineral so that they grow bien.Para to plant the potato seed the tubercles that are those that does of "seed", having to have spent a time exposed to indirect light so that they are put green and the stems are not given off with facility, depositing them in the Earth in little deep furrows and near the fertilizer, since they emit few roots. The conditions of culture vary from a variety to another one, but generally it prefers loose and sandy rich grounds in humus. The suitable temperature oscillates between the 10 and 25 degrees, since it does not support inferior temperatures to the 0 degrees. The potatoes of the simiente if they are small throw whole but if they are great are cut in two pieces, later the furrows yield and they are sulphated if they have tiny beasts, finally to gather it in August or September, storing them properly so that they maintain its nourishing properties in good state, reason why the main conditions that must themselves consider at the time of conserving potatoes are not to accumulate them too much to avoid that they germinate, not to accumulate them in piles of more than 50 cms., to maintain them within a fresh temperature, providing a good ventilation to them and to avoid that they are in a completely dark place, fact that would make them germinate, or that them of the light. The best thing is to provide a penumbra light to them, having to retire those that are in badly been to avoid that they spoil the rest. The potato is the underground tubercle of a herbaceous plant "the patatera" of the same family who the tobacco, the solanáceas (Solanum tuberosum), that is used mainly for its consumption, but also to obtain starch, flour, alcohol, syrups, dextrins and others productos.Muchas of the nourishing properties of this food is in the skin. Whenever it can they will have to cook without always clearing to it considering it that must be potatoes of recent harvest, also calls new potatoes. The potato is susceptible to several diseases like tizón delayed, gust of wind or mildium of the potato, caused by the Phytophthora fungus infestans, that destroys the leaves and the tubercle in the last phase of its growth, pronouncing itself in spots of a silverplated color, tizón early of the potato, caused by the Alternaria fungus solani, the fusariosis, caused by the Fusarium fungus oxysporum, that causes that the skin of the potato, once collected, is wrinkled, the black scabies, caused by Rhizoctonia solani, the common scabies, caused by Streptomyces scabies, podredumbre soft, caused by carotovora Erwinia, podredumbre watery, caused by Phytium ultirnum, the brown murchera or podredumbre, caused by Ralstonia solanacearum and the marchitamiento, caused by the Verticilllium fungus spp and as well, attacks several species of insects and acaruses like the famous one and known escarabajo the potato (decemlineata Leptinotarsa), whose larvae and adults are very harmful, isoca (Diloboderus abderus), the cutting lizards (Agrotis ypsilon and Peridroma saucia), pulguilla (fasciata Epitrix), San green Antonio (speciosa Diabrotica), pulgones (Myzus persicae and Macroziphum euphorbiae), trips (Frankliniella schultzei), the worm wire fences (Conoderus spp.), the fly sapper huidobrensis), the weevil of the potato (Phyrdenus muriceus) and polilla of the potato (Phthorimaea operculella).
She is original of America, concretely of the antiplane of the $andes, to the south of Peru, where one cultivated about 8000 years before Christ in sites where the maize did not grow, that was the main food of the Incas, and where fué mattered to Europe by the Spanish conquerors, beginning to be consumed in century XVII, being the Spanish explorer Gonzalo Jiménez de Quesada, who discovered it in 1537, although the plant is not documented in Spain until 1570.Las first potatoes, arrived at Spain in 1560 from the hand of Pedro Cieza of Leon, being presented/displayed Carlos I, who sent some units to the Pope Julio II like botanical curiosity and which they bloomed in the gardens of Rome during many years before being considered comestibles.De Spain happened to Portugal, Italy and France. At England and Ireland it arrived on 1586 and at Holland in 1610. In all Europe it was used mainly as it plants ornamental of gardens and patios.En what it concerns to the name of this tubercle, most logical is than aymara "coming from the proximities of the Titicaca lake came from the language". Nevertheless, the reluctance of the Spaniards to accept it like food after it to have introduced in Europe, caused that they were English "eager the monopolistic ones" that, through Sir Walter Raleigh, baptized it and presented/displayed to the rest of the world like "potato" that is a word of Caribbean origin. In spite of it, each European country called it of a different form. In France they denominated pomme of terre (earth apple); in Finland, peruna; in Germany, kartoffel; in Ireland, murphy; in Italy, tartuffolo and in the Paises Low, aardappel.La plants of the potato (the patatera), although most of people it does not know it, she is toxic, since it contains solanina, an alkaloid that appears in all the outer parts of the plant, reason why its ingestion produces gastrointestinales, hepáticos and cardiac damages, with which single the tubercle must be consumed (patata).La potato has many medicinal and therapeutic properties, since she is very rich in rheumatic potassium (to fight high the arterial pressure, due to its vasodilator properties as as much diuréticas), aid in the treatment of the depression and problems, acidosis, of inflammation of vejiga urinary, inflammation of the prostate and formation of calculations, but also it is necessary to consider that eliminates water, reason why the renales people with hypotension problems or affections must also consume it moderately, like the people with obesity problems and the diabetics by its hydrate wealth of carbono.Su consumption favors a calm dream and aid to calm the espasmos and cramps exerting a sedative function of the organism, being very useful to alleviate the cough, when this has a nervous origin. The crude application of one rodaja on the eyes tired and irritated aid to reduce the inflammation, being equally interesting east homemade remedy to treat the conjuntivitis or the ojeras, in fact very is used by the welders when the weld irritates the eyes to them and them ciega.La potato is used from ancient times like homemade treatment for ailments, since he is one of the vegetables that more starch contains, a product with emollient properties, is to say suavizantes of the skin. This property causes that the potato or its juice can be used in external use to fight the stomach problems, since has antacid properties. For it what one becomes it is to pelar several potatoes and to crush them, to filter the juice with a linen cloth and to take average cup a pair from times to the day. The same one prepared is considered suitable to fight the hepáticos problems. Also, in external use, the same liquid can be applied in form of pomada on the zones of the body doloridas to fight the pain or to reduce the inflammations or to heal the wounds, being interesting in cases of blows, twists, freezing, blisters, bruises, burns, including the burns produced by the sun or the cold, freezing, sabañones, etc. Also rodajas of bare potato can be applied on the part of the affected body. Very habitual homemade remedies in this sense are the positioning of one rodaja of bare fresh potato on a solar burn or of any other type or the application of the same ones on the tired or sore eyes to alleviate them. Of equal way the same treatment can be applied on the doloridas joints affected by reumatismo with the intention of calming dolor.La potato is rich in vitamin "C" and also has antiescorbúticas and desintoxicantes properties, that disappear when cooking it, calcium, phosphorus, small amounts of betacarotenos and since we have indicated previously hydrates of carbono.Es an annual plant, of turgid stem, that it can measure up to 1 m of height, with leaves composed of 7 foliolos of lanceolada form, with variable degrees of pilosidad and flowers in star form, of pink or violet white color with the yellow center, whose petals are fused. The part that is consumed (the tubercle), is an underground thickening of the stems that serves to store reserve substances. The tubercles are covered by one exodermis that appears when breaking itself epidermis that is thickened with time. On their surface "eyes" exist, collapses to protect the vegetative yolks that originate the stems, that they are arranged helical form, with orifices that allow the breathing, calls lenticelas.Aunque depends on the cultivated variety, the tubercle is made up basically of between 70 to 75 % of water, from 16 to 20 % of fécula in starch form, from 2 to 2.5 % of nitrogenadas substances, 0.15 % of lipids and between a 1 and dietetic fiber 2 % as celulosa.A to start off of the fermentation of tubercles obtains a variety of vodka.La word "Pope", come from term quechua "Pope". From the crossing between "sweet potato" (Ipomoea sweet potatoes), original word of the island the Spanish, and "Pope" is "potato", name that, by the similarity of forms, was applied at first by the conquerors as much to the "Pope" like a the "sweet potato to him". "Pope" appears in writing for the first time towards 1540. On the other hand, "potato" is used in 1606 with the meaning of "sweet potato" and only as of century XVIII with the meaning of "papa".Se it says that in Spain and the New Spain preferred itself to use the name potato to avoid to offend the Popes; thus in most of Spain potatoes are called, except in the Canary Islands and the south of the peninsula, whereas in the rest of the Spanish-speaking countries papa".La is denominated to him" potato is an indispensable ingredient in our gastronomy autóctona.En Spain, the great areas of culture of the potato settled down in the zones that first received to the boats that arrived from America, for that reason were Andalusia and Galicia the first and Basque Country, later, the first references of plantations and qualities of potatoes.
Alvaro Cunqueiro says that the potato extended in Galicia towards the year 1750.Los feudales monasteries of central Galicia force its colonos to plant and to consume the potato to surpass the hunger between 1730 and 1735, since at this time the brown underwent an epidemic and the production of chestnuts was reduced substantially that were the base of the feeding in Galicia then and although they were years of hunger and plague, the farmers were very obstinate to use the potato like food since he attributed himself to him as the cause of the plague and other evils and zone were known like the root of diablo.Otra where the potato enters is the province from Álava, but in this occasion Maria Berasategui arrives at the end of century XVIII from Ireland of the hand of Prudencio, member of the Real Vascongada.Llama Society peculiarly the attention, that Galicia and Álava, that were obligatorily pioneering the massive potato cultivated field are at the moment areas where the potato production is superior to the one of the other Spanish regions and autonomies. Álava has the monopoly in the provision of the sowing potato. Galicia has the greatest potato production distributed basically in three zones of culture: To Terra Cha, Bergantiños and To Limia. Still today it is continued producing in Bergantiños one of the varieties native of the denominated zone "Fine of Carballo" and is a potato of excellent quality hardly surpassed by the modern varieties actuales.Al margin of his history and of its nutritional properties, the other great quality of the potato is the diversity of preparation forms that admit so much as unique plate as of support of other main ingredients. But there are two forms to prepare those that emphasize of the others, a presumably Anglo-Saxon (the chips or "Chips") and other Spanish (the tortilla). The chips say that a called cook made for the first time in 1853 George Crum in a hotel of Saratoga Springs in the state of New York, when he prepared the plate for a railway tycoon called Cornelius Vanderbilt, demanding client that complained constantly when their potatoes were not cut the sufficiently fine thing and sent them to the kitchen from return. After giving back the plate to him in several occasions, the cook cut so fine potatoes in rodajas that they were possible to be seen trasluz, par excellence gave to a boiling oil return until gilded crujientes were put and, being everything a success them and becoming the plate of that hotel and later of almost all the restaurants and cafeterias of the world, but the chips like so, is of Galician origin, concretely of Mondoñedo where an Asturian Matilde call resided, Master of the parish priest of Villapedre in the middle of century XVIII. One Matilde night took a pair of potatoes that had taken its premium to him assuring to him that cooked or roasted they were possible to be eaten ripening them a little, divided them in rodajas and it threw them in a pot with boiling oil, thinking that to the priest it would not like and it would get upset, but to the parish priest nevertheless it liked chips and it requested to his manceba to him Matilde that from then put all the nights in cena.Poco later guessed right to happen through house of the priest, its friend and well-known lucense gourmet, J. of Candelucus, that returned of France to attend the famous banquet that its colleague and friend Antoine Augustin Parmentier, it had offered him to king Luis XVI and his wife Maria Antonieta, with diverse plates made with potatoes. When proving the chips of Matilde considered that they were an authentic one to manjar and kept that secret until, years later, it commented his Parmentier companion, and although this it tested with mantequilla, the success was so extraordinary that it changed the method and it forms to consume patatas.La another great preparation of potatoes is in tortilla. A genuinely Spanish prescription that comprises of all the local and regional gastronomies of Spain, until the point that today internationally is known like Spanish omelette. As Perez Lugín said, he is one of the most intelligent plates of the history of the world-wide kitchen. To anybody him uniting on a slight base of fat had been happened before (oil) to potatoes with eggs. Today they comprise of an exquisite maridaje nonfree of talent at the time of making the receta.Estamos then before the potato, one of the most multipurpose foods of the history of the world-wide kitchen.